هدف این مطالعه بررسی تأثیر ترکیب اعضای هیئت مدیره و حضور انها در رسانه های اجتماعی بر عملکرد استارتاپ ها است. محققان با استفاده از منابع متعدد، مجموعه داده منحصر به فردی از حدود 550 استارت آپ متوجه شدند که استارت آپ هایی با سرمایه گذاران فناوری مستقر در ایالات متحده باسرمایه گذاران ریسک پذیر بیشتر در هیئت مدیره که اعضای هیئت مدیره آنها در توییتر فعال هستند، در طول سالها بودجه بیشتری جذب میکنند، اگرچه فروش بیشتری ایجاد نمیکنند در مقابل، استارت آپ هایی که هیچ سرمایه گذار ریسک پذیری در هیئت مدیره ندارند و اعضای هیئت مدیره آنها در تو ییتر حضور ندارند، توانایی افزایش یافته ای برای تبدیل دارایی ها به فروش نشان میدهند مطابق با سایر تحقیقات، نتایج نشان میدهد که استارت آپ ها به دلیل فرصت دسترسی به سرمایه گذار ریسک پذیر به طور بالقوه از کار با بودجه اضافی آنها سود میبرند، اگرچه حضور آنها لزوما به رشد فروش و کارایی عملیاتی تبدیل نمیشود.
سرمایه گذاران خطرپذیر نقش کلیدی در حمایت از استارت آپ و رشد شرکت های جدید، به ویژه در بخش فناوری پیشرفته، ایفا کرده اند. سرمایه مخاطرهآمیز اغلب برای رشد سرمایهگذاریهای جدید ضروری در نظر گرفته میشود، زیرا سرمایهگذاریهای دارای سهام (یا مرتبط با سهام) را فراهم میکند، واسطهگری مالی بیشتر را تسهیل میکند و جهت مدیریتی را ارائه میدهد. سرمایه گذاران خطرپذیر یکی از نیروهای محرک اصلی در اکوسیستم کارآفرینی آمریکا در نظر گرفته می شوند.
طبق گزارش انجمن ملی سرمایه گذاری خطرپذیر، سرمایه گذاران خطرپذیر از سال 2014 بیش از 130 میلیارد دلار جمع آوری کرده اند و به استقرار سرمایه برای استارتاپ های با رشد بالا ادامه خواهند داد
چندین مطالعه تجربی همبستگی بین مشارکت سرمایهگذاران خطرپذیر و موفقیت استارتآپ را نشان دادهاند: به نظر میرسد شرکتهای تحت حمایت سرمایهگذاران خطرپذیر رشد سریعتری را تجربه میکنند، زمان سریعتری برای عرضه محصولات خود به بازار، بهرهوری بالاتر، نوآوری بیشتر، کارایی بالاتر، ثبت اختراعات بیشتر، و به احتمال زیاد خروجی موفقی دارند.
طرفداران نفوذ مثبت سرمایه گذاران خطرپذیر ادعا می کنند که سرمایه گذاران خطرپذیر سه نقش اصلی را برای شناسایی و ترویج استارتاپ های موفق ایفا می کنند: غربالگری، نظارت و مربیگری. غربالگری به سرمایهگذاران خطرپذیر اجازه میدهد تا انتخاب کنند که در کدام شرکتهای با کیفیت بالا سرمایهگذاری کنند. سرمایهگذاران خطرپذیر در انتخاب معیارهای خاصی که موفقیت را پیشبینی میکنند، تجربه دارند، مانند تخصص فنی و تعهد بنیانگذار. نظارت مستلزم آن است که سرمایه گذاران خطرپذیر وضعیت شرکت های پرتفوی خود را پیگیری کنند و سرمایه گذاری ها را با روندها و فرصت های بازار مقایسه کنند
آنها از ارزش سرمایه گذاری خود با افزودن اعتبار و پرستیژ به شرکت هایی که در آنها سرمایه گذاری می کنند محافظت می کنند. در نهایت، سرمایه گذاران خطرپذیر از طریق کوچینگ، با هدف افزایش شانس موفقیت و در پایان، بازگشت سرمایه خود، مشاوره و حمایت از شرکت های سبد سهام خود را ارائه می دهند. این ممکن است شامل اتصال شرکت با منابع بالقوه، کمک به استخدام، و ارائه تجربه، مشاوره و راهنمایی باشد.
ارزشی که سرمایه گذاران خطرپذیر به شرکت های پرتفولیوی خود اضافه می کنند فراتر از ارائه منابع مشاوره، حسابداری، مالی یا عملیاتی است. مرتبط بودن با نام تجاری شرکت سرمایهداری خطرپذیر ارزش زیادی برای شرکتهای مرحله اولیه ایجاد میکند. طبق تعریف، استارتآپها در هنگام راهاندازی هیچ برندی ندارند، و ارتباطاتی که از طریق شبکههای سرمایهگذاران خطرپذیر در دسترس قرار میگیرد، یکی از ارزشمندترین مشارکتهای آنها برای یک سرمایهگذاری اولیه است.
مؤثرترین سرمایهگذاران خطرپذیر کسانی هستند که ارتباطات مکرر و باز را حفظ میکنند و در عین حال تعارضها را به حداقل میرسانند. استفاده از رویکرد شبکه اجتماعی برای مطالعه تأثیر سرمایه اجتماعی بر موفقیت سرمایهگذاری جدید، جدید نیست. وقتی شرکتها توسط سرمایهگذاران مخاطرهپذیر با شبکه بهتر حمایت میشوند، احتمال بقای آنها تا تامین مالی بعدی و خروج نهایی بیشتر است.